Kur’an-ı Kerim
Allah’ın kelamıdır. İnsanlığı dünya ve ahiret mutluluğuna ulaştırmak için son peygamber Hz. Muhammed (s.a.s.)’e Arapça olarak Cebrail aracılığıyla vahyedilmiştir. Hz. Peygamberden itibaren nesilden nesile tevatür yoluyla nakledilegelmiştir. Okunmasıyla da ibadet edilen bu ilahi kelam eşsizdir. Onun bir benzeri ortaya konulamamıştır, konulamaz.
Kur’an-ı Kerim evrenseldir. İlahi kitapların sonuncusudur. Kıyamete kadar insanlığa yol gösterecek yegâne ilahi kitaptır. Allah, Kur’an-ı Kerim’i bizzat kendi korumasına almıştır. Onunla, daha önce indirdiği ilahi kitapların geçerliliğine son vermiştir. Zaten Kur’an’dan önce indirilen ilahi kitaplar insanlar tarafından tahrif edilmiş bulunuyordu. Nitekim, önceki ilahi kitapların tahrif edildiği bizzat Kur’an tarafından ifade edilmektedir. (Nisâ sûresi, âyet, 46; Mâide sûresi, âyet,13,14; Bakara sûresi, âyet, 85)
Kur’an-ı Kerim, kendinden önceki diğer ilahi kitaplarda da yer alan, Allah’a, peygamberlerine, kitaplarına, meleklerine, ahiret gününe, her şeyin Allah’ın takdir ve yaratmasıyla olduğuna iman; canın, malın, neslin, aklın ve dinin korunması gibi, dinin temel esaslarını yeniden ortaya koymuş, onlardaki gerçekleri tasdik etmiş, tahrif edilen hususları da düzeltmiştir.
Esas itibariyle, peygamberler tarafından insanlara tebliğ edilmiş olan dinin temel prensiplerinde değişiklik yoktur. Fakat zaman ve mekanın, sosyal şartların değişmesine paralel olarak ibadet şekillerinde ve bazı hükümlerde birtakım değişiklikler olmuştur. Allah, bir peygamberin getirdiği dinde olmayan bazı hükümleri, daha sonraki bir peygamberin dininde ortaya koymuştur. Önceki peygamberlerin getirdiği bazı hükümleri sonradan gönderdiği peygamberlerle ortadan kaldırmıştır.
Kur’an-ı Kerim’in içerdiği temel hüküm ve prensipler kıyamete kadar geçerlidir. Bunlar, zaman, mekan ve diğer şartlara bağlı olmaksızın süreklilik arz ederler. Her çağ ve toplumdaki müslümanlar için yönlendirici ve bağlayıcı niteliktedirler.